over speeches, modeshows en gastvrije mensen: update 8 augustus t/m 11 augustus

Dinsdag 8 augustus: dansen voor Tibor!

Dinsdagavond was het de jaarlijkse algemene vergadering (AGM) van APD Knysna, waar wij – als project van APD – op uitgenodigd waren. Meer nog, we waren zelfs de gastsprekers van die avond! Tony Lubner (de voorzitter van onze bestuursraad) wou voor de vergadering graag nog een blik werpen op de inkomsten en uitgaven van Die Sterreweg, zodat hij ’s avonds niet met zijn mond vol tanden zou komen te staan. Mijn eerste dagtaak dinsdag was dus het bijwerken van het Engelstalige budgetoverzicht voor ons eerste werkjaar. Meestal doe ik mijn aanpassingen op de Nederlandstalige versie, dat gaat net iets sneller en vlotter, maar dat heeft dus wel als nadeel dat ik nu in een mum van tijd héél de Engelse versie moest aanpassen. Toen ik ermee klaar was, heb ik het business plan van Die Sterreweg geupdate en de bestaande powerpoint aangepast. Kristien en ik zouden op de algemene vergadering immers een kort woordje uitleg geven bij ons project en we wilden dit illustreren met een powerpoint. Ik ben er uiteindelijk een paar uur mee zoet geweest, maar het resultaat mocht er zijn! Helaas hebben we geen beamer kunnen bemachtigen en was alle moeite eigenlijk voor niets. Hoewel, dat is niet waar, de powerpoint kunnen we in de toekomst allicht ook nog voor andere doeleinden gebruiken.

Vlak voor ons vertrek naar Knysna heb ik mijn deel van het betoog dan nog raprap voorbereid, want dat was er door al die andere karweitjes nog niet van gekomen. Kristien heeft in de auto nog een paar keer stilletjes haar deel ingeoefend, wat wel grappig was, omdat het nu opvallend stil was in de auto!

Op de vergadering kregen we eerst een kom soep met een sandwich en dan was het woord vrijwel onmiddellijk aan ons. Kristien deed de inleiding en vertelde over dREAMCATCHER en over ons vorige project; ik deed het stuk over Die Sterreweg en gaf een stand van zaken. Het ging behoorlijk, maar in het Nederlands gaat zoiets mij toch vlotter af! Ach ja... Tony gaf nadien een prachtige speech over de Sabrina Love Foundation: hij vertelde over hun fysiek gehandicapt dochtertje (Sabrina) dat enkele jaren geleden overleden is en over het ontstaan van de Sabrina Love Foundation. Het was echt ontroerend! Voor de rest was de AGM maar weinig spectaculair: het verslag van de vorige keer werd helemaal voorgelezen en goedgekeurd, daarna werd het jaarverslag en het financiële overzicht voorgelezen en tot slot werd het nieuwe Management Committee verkozen. Niet bijzonder boeiend dus, maar wel interessant om eens mee te maken. En een goede leerschool voor ons als we volgend jaar zelf een jaarlijkse vergadering moeten organiseren!

Na de vergadering vonden we dat we wel een pintje verdiend hadden. We nodigden die van de bouworde uit om mee te gaan en uiteindelijk belandden we met z’n allen in Cranzgots, de plaatselijke pizzeria mét barretje. Alexander en ik hadden nog niets gegeten (buiten die kom soep met een sandwich dan), dus de geur van de pizza’s deed ons watertanden. Uiteindelijk hebben we een overheerlijke pizza met spinazie en fetakaas gedeeld. (Echt iets voor mijn mama!) Er was die avond een live optreden (niet te veel bij voorstellen: het was één man met een gitaar en een elektrisch orgeltje) en er waren zeker vijftien Hollanders op de muziek aan het dansen. Wij zaten echter rustig te praten aan een tafeltje, tot Kristien aan de praat geraakte met een zekere Tibor, een ‘Plettonian’ van Hongaarse afkomst. Hij was heel verontwaardigd dat wij zo nors voor ons uit zaten te kijken en niet dansten. Nu, wij vonden onszelf helemaal niet nors of saai, wij zaten gewoon rustig te babbelen. Toen Tibor hoorde over ons project, beloofde hij ons tweehonderd jerseys, gratis en voor niets. Of nee, toch niet voor niets, want we moesten in ruil dansen op twee nummertjes. Nou, daar wilden we ons gat wel even voor oplichten! Vooraleer we de dansvloer opgingen, hebben we de deal nog wel op papier gezet, want onze vriend Tibor leek al behoorlijk in de wind. Bewijze bijvoorbeeld de fles schuimwijn die hij voor ons bestelde om de deal te vieren! Wat een vreemde vogel!

Na het dansen hield de zanger het voor bekeken en moesten we noodgedwongen uitwijken naar een ander plekje. Uiteindelijk zijn we met de bouwploeg, Kristien en twee maten van Tibor naar een shebeen in Kwano gegaan. Tibor zelf is er niet meer geraakt, want die was te zat om de weg er naartoe nog te vinden. Ik snap niet dat zijn maten wél met ons zijn meegeweest, want met die chique bakken van hen zou ik ’s nachts nooit in de townships rondrijden, laat staan parkeren voor een shebeen! Gelukkig is er niets gebeurd en hebben we nog een heel gezellige avond gehad!

Woensdag 9 augustus: braai bij Tibor

Vandaag was het National Women’s Day, dus eigenlijk moest niemand werken, behalve verkopers, winkelbedienden ... en wij! Moest er minder werk geweest zijn, dan hadden we onszelf en de bouwploeg wel een dag vrijaf gegund, maar er was nog zoveel te doen, dat we maar beslist hebben om gewoon te werken. In de voormiddag heb ik met Koen geskyped en heb ik de admission forms aangepast. Marjan en Koen hadden mijn probeersels verbeterd en een paar veranderingen gesuggereerd, zodat ik woensdag kon beginnen aan de definitieve versie.

Kristien had 's ochtends gebeld naar Tibor om te vragen wanneer we onze jerseys mochten komen oppikken. Hij stelde voor dat we rond de middag zouden langskomen, zodat we ineens konden blijven eten. We gingen er op dat moment nog steeds van uit dat jerseys jassen zijn en we verheugden ons al op het uitkiezen van de leukste jasjes en jassen voor onze kindjes, onze vrijwilligers en onszelf. Het was dan ook een klein beetje een teleurstelling toen bleek dat de jerseys helemaal geen jassen waren, maar doodgewone truien (die eigenlijk nog niet eens zo mooi waren). Maar we hebben ons er wel goed mee geamuseerd en we zullen er veel mensen mee kunnen blijmaken! In een van de dozen vonden we allerlei debardeurekes, in allemaal verschillende kleuren. Die in het roze vonden we uiteraard geweldig en het duurde dan ook niet lang vooraleer we allemaal zo’n roze debardeureke aangetrokken hadden. In een andere doos vonden we beenwarmers die we gebruikten als mutsen, en dan kon de modeshow beginnen! Hilarisch! In ons nieuw uniform hebben we dan gesmuld van de braai die Tibor voor ons had klaargemaakt. Soms staan we toch echt paf van de gastvrijheid van de mensen hier: zoiets kan ik mij in België amper inbeelden. Na afloop van de braai zijn Alexander en de bouwploeg nog even gaan kijken in het laboratorium van de pharmacist die de avond voordien ook mee naar de shebeen was geweest. Hij heeft een dertigtal mensen tewerkgesteld in zijn labo en ze doen er vooraanstaand onderzoek naar een of ander geneesmiddel tegen kanker. Hij werkt ook heel nauw samen met Janssen Farmaceutica. Met andere woorden: dat is een stinkend rijke kerel (hij heeft zijn eigen vallei!), die we maar beter te vriend houden! Wie weet kan hij ooit nog wel iets doen voor ons project!

’s Avonds heb ik nog maar eens wat tekstjes getypt voor op onze website. Zie je wel, ik doe echt mijn best om regelmatig een stukje te typen, maar ik geraak precies maar niet bijgebeend. Maar eigenlijk is het toch al straf dat ik tot nu toe nog geen dag heb overgeslagen! Kwestie van mezelf eens een pluim te geven! Na het typen hebben we nog naar “Lost in Translation” gekeken. Kristien lag uiteraard weer na vijf minuten te slapen in de zetel, maar Alexander en ik hebben de film volledig uitgekeken. Op het einde besefte ik pas dat ik ‘m eigenlijk al ooit gezien had... Scherp!

Donderdag 10 augustus: nothing to declare

Donderdag was een doodgewone werkdag, dus ik ga er dan ook niet te veel woorden aan vuil maken. Thuis (op ons kamertje met zicht op zee) heb ik verder gewerkt aan de admission forms; ik heb gebeld naar Home Affairs in George om te informeren voor het verlengen van onze visitor’s permits en ik heb mij nog eens gebogen over de jobbeschrijving van Lindelwa. Een beetje laat inderdaad, maar ik kreeg nu pas reactie van Lara en Elmarie van APD Western Cape. Gelukkig waren hun tips heel waardevol, dus beter laat dan nooit! Alexander en de bouwploeg hebben donderdag ondertussen verder gootjes uitgekapt, cornichen geplaatst, geplamuurd en geschilderd.

Donderdagavond heb ik – jawel! – weer getypt voor op de website en daarna heb ik een stok afgepeld bij een kopje thee. Sinds Leen en Mieke in het boekje van Karl Simons gebladerd hebben en er een recept voor thee in hebben ontdekt (rooibosthee met gember, citroen en honing), drink ik niets anders meer. De stok was trouwens een deel van mijn schelpenmobiel.

Vrijdag 11 augustus: George en Zuurberg

Vrijdagochtend heeft Alexander de bouwploeg in hun B&B opgepikt en onmiddellijk aan het werk gezet in de Fiske Hall. Wij moesten die dag immers op tijd in George zijn, omdat het de laatste (werk)dag was waarop we onze visitor’s permit konden verlengen. We vonden het alletwee best wel spannend, zeker met onze problemen van in Zaventem in ons achterhoofd. Want als onze permits nu niet verlengd zouden worden, betekende dat dat we op zes september ons boeltje zouden mogen pakken en huiswaarts konden keren. Gelukkig ging het redelijk vlot en hebben ze niet al te veel vragen gesteld. Dus nu maar hopen dat betalen impliceert dat je je verlenging ook effectief krijgt! Over een goede drie weken hebben we zekerheid...

Nu we in George waren, wilden we van de gelegenheid gebruik maken om snel wat winkeltjes te doen. In de Game Store wilden we bijvoorbeeld kleine plastic kindertafels en -stoeltjes kopen voor in Die Sterreweg, en voor onszelf wilden we een aantal klerenwinkels binnenlopen om elk een nieuwe broek te kopen. Want broeken hebben we allebei te weinig hier in Zuid-Afrika. Maar doordat we bij Home Affairs zolang hadden moeten aanschuiven, was het al vrij laat, en zijn we niet meer in de klerenwinkels geraakt. De plastic tafels en stoeltjes hebben we wel nog kunnen kopen. Ik denk dat het de eerste meubels zijn die we gekocht hebben voor in ons centrum! Nu is de opening echt wel dichterbij aan het komen!

In de vroege avond zijn we samen met Kristien en Nathalie (de zus van Annelies Jochems, met wie ik samen in de scouts zat) van Born in Africa, naar Zuurberg vertrokken. We gingen er naar de B&B van Danie en Annetjie, een Afrikaans koppel dat Kristien had leren kennen op haar laatste vakantie. Kristien had toen beloofd dat ze voor hen een website zou (laten) maken en als wederdienst nodigden zij ons uit voor een weekendje Zuurberg. Vrijdagavond hebben we vooral gereden, want Zuurberg ligt op 320 kilometer van Plett, dus dat duurt wel even. Maar onze Honda heeft het prima gedaan! Toen we toekwamen, stond de barbecue al klaar. Danie had ‘m zelfs al verschillende keren opnieuw moeten aansteken, zo laat waren we! Maar het heeft gesmaakt! En onze kamers waren echt superleuk! Dat beloofde dus voor de komende dagen...