over knippen en plakken, vissen en goede raad: update 13 t/m 14 juli

Donderdag 13 juli: eten @ Cornuti’s

Donderdag was het voor een keer niet alleen computeren, maar ook knip- en plakdag. De mensen die mij beter kennen weten dat ik vroeger een echte knutselmie was en dat ik nog steeds niets liever doe dan knippen en plakken en layoutjes maken voor vanalles en nog wat. Dus ik kon mijn hartje weer helemaal ophalen!

In de voormiddag heb ik de minutes van de Management Committee vergadering definitief aangepast en doorgestuurd, evenals de guidelines van Die Sterreweg. Voor outsiders is dit waarschijnlijk Chinees, maar trek je er niet te veel van aan. Het gaat over belangrijke documenten die door en voor belangrijke mensen opgesteld zijn en nog aangepast moesten worden. Bij deze is dat gebeurd...

In de voormiddag ben ik ook nog naar een fotozaak geweest, om van elk kindje dat mogelijk in ons centrum komt, een foto te laten afdrukken. Toch handig, zo’n digitale camera, want nu kon ik van elk kindje er de leukste foto uitzoeken. ’s Namiddags heb ik dan een blad voor elk kindje gemaakt en daar de foto op geplakt. De bedoeling is om voor ieder kind een heel dossier te maken en om dit blad als voorblad te gebruiken. En dat gaat de selectie van de kinderen ook een stuk makkelijker maken, omdat we nu tenminste weten over welk kind we het hebben. Want die namen! Geen lachertje hoor, om bij iedere naam het juiste gezichtje te denken!

In de Fiske Hall hebben ze donderdag weer ijverig verder gewerkt. Onze tien vrijwilligers leveren echt uitstekend werk! Het is heel leuk om af en toe eens te gaan piepen op de werf en te constateren dat er weer een hoop veranderd is! Jammer dat ik er zelf niet elke dag bij kan zijn. Maar soit, ik doe andere nuttige dingen. Donderdag hebben onze bouwers een rek gemaakt voor in de storage room naast de keuken. Het ding ziet er net echt uit! Steven en zijn mannen hebben de buitenmuur van de nieuwbouw geplaasterd. In tegenstelling tot veel werken hier in Zuid-Afrika werken Steven en zijn mannen wel door. Je ziet hier echt overal wegen- en bouwwerken, en overal zitten de werkmannen (die dan ook nog eens met gigantisch veel zijn) op hun gat. Er is dan telkens één sukkelaar die bezig is, terwijl de rest er maar wat bij staat te kijken... Heel grappig om te zien! Maar ja, voor zo’n hongerloontje zou ik mij ook niet al te moe maken.

‘s Avonds nodigden de bouwers ons uit om mee te gaan eten in restaurant Cornuti. Veel geld hadden we deze week nog niet opgedaan, dus een kleine uitspatter kon nog wel eens... Niet dat het duur is om hier te gaan eten. Echt goedkoop ook niet, maar wel goedkoper dan in een Belgisch restaurant. Op veel plaatsen vind je hier nog wel een hoofdgerecht voor een euro of zeven. En dat is in België toch al eerder een uitzondering.

Dat omrekenen van geld begint heel verwarrend te worden. In België reken ik altijd in euro’s en hier in Zuid-Afrika is alles in randen. Om de rand om te rekenen gebruik ik echter onze oude Belgische frank, want dan moet ik gewoon maal vijf doen. Om om te rekenen naar euro’s zou ik gedeeld door negen moeten doen, en dat rekent net iets minder gemakkelijk. Maar om te vergelijken met Belgische prijzen moet ik die franken dan weer omzetten in euro’s... Maar dat houdt mijn hersens fit zeker?

Vrijdag 14 juli: funding!

Vrijdag zijn Alexander en ik heel de dag op sjok geweest om sponsoring te verzamelen. Onze grootste vangst was Robberg Seafoods, een bedrijf dat in vis doet (vis-vangst, hihi!). Robberg Seafoods levert aan grote hotels en winkels en heeft best wel een groot afzetgebied. We hadden van Sister Samuel gehoord dat we hier eens moesten aankloppen, en inderdaad: dit was the place to be. Het bedrijf was momenteel volledig aan het reorganiseren en met de aanwerving van een nieuwe sales verantwoordelijke, gingen er ook een aantal nieuwe deuren voor funding open. Tot nu toe sponsorde Robberg Seafoods allerlei kleine projectjes die het geld niet echt nodig hadden, maar in de toekomst willen ze zich meer focussen op een duurzaam project. Kortom: ze willen veel geld in één project pompen! Dus laten we hopen dat het dat van ons mag zijn. De sales verantwoordelijke was alleszins al heel enthousiast, dus als zij haar beste sales trucjes nu ook op haar baas kan toepassen, dan zit er wel iets in de lucht (of beter: in het water).

Daarnaast hebben we ook aangeklopt bij verschillende banken, maar dat moet uiteraard allemaal eerst ter goedkeuring doorgestuurd worden naar het hoofdkantoor. Dus dat is nog afwachten. Alexander heeft ook al voor in alle kleine ruimtes gratis tegels geregeld, dus we geraken vooruit! Lange leve al onze sponsors!

In de late namiddag hebben we nog vergaderd, samen met onze manager Lindelwa. We hebben aan Lindelwa gevraagd of zij het verslag nog eens wou uitschrijven. Niet om onszelf werk te besparen, in tegendeel, want Lindelwa schrijft het eerst in het net uit en dan typ ik het over. Maar op die manier kunnen we kijken hoe Lindelwa verslagen maakt en haar bijsturen waar nodig.

’s Avonds heb ik nog geskyped met mijn allerliefste maatje Leen. Zij en Mieke staan op het punt om naar Zuid-Afrika te vertrekken en ons te bezoeken, dus vrijdagavond heb ik haar nog een laatste resem tips, do’s en don’ts gegeven. Ik kijk er zo naar uit! De rest van de avond hebben Alexander en ik niet veel meer gedaan. We zijn hier echt opvallend vroeg moe ’s avonds, maar misschien ligt dat gewoon aan het feit dat we ’s morgens vroeg opstaan om te gaan joggen met Umzi en een paar bouworders, en aan het feit dat het hier ’s avonds al heel vroeg donker is. ’t Is hier dan ook winter he!