over feestjes, autopech en de blank-Afrikaanse mentaliteit: update 5 t/m 7 juli

Woensdag 5 juli: eten met de werkmannen

Woensdag wou ik eindelijk nog eens wat huisbezoeken doen. Door de drukte van de laatste dagen was het er al weer een hele poos niet van gekomen, dus het werd hoogtijd om de Townships nog eens te doorkruisen met de Beetle. ’s Voormiddags bereidde ik de bezoeken voor en maakte ik een update van de reeds gedane huisbezoeken. In de Fiske Hall werden ondertussen de laatste bakstenen van de nieuwbouw neergezet en werd de bedrading van de buitenverlichting getrokken.

’s Middags hadden we voor iedereen gereserveerd in het Edladleni Restaurant in Kwano. Je kunt er enkel eten wat de pot schaft, dus het blijft spannend tot het laatste moment. Het is bovendien een ideale plek om eens typisch Zuid-Afrikaanse kost te eten. Ik zou niet weten hoe je de maaltijd noemt die die dag op het menu stond, maar ik vond het alleszins erg lekker. Uiteraard kwam er onvermijdelijk pap aan te pas, maar er waren ook kikkererwten, vanalle groenten en een of andere lamsbrei. En pikante saus uiteraard! Dat is even onvermijdelijk als de pap!

In de namiddag heb ik met Lindelwa twee huisbezoeken gedaan. Eentje bij Thumeka, een meisje met een lichte mentale achterstand, en eentje bij Abenathi, een kindje van nog maar een jaar oud. Lindelwa had de moeder van dit babytje diezelfde dag leren kennen in het ziekenhuis en verteld over ons project. Nu is het alleszins nog te klein om al mee te draaien in ons dagcentrum, maar ik denk dat het over een paar jaar zeker wel in aanmerking kan komen. En ondertussen kunnen de ouders alvast workshops bij ons volgen...

’s Avonds zagen we Lode en Barbara terug, maar helaas was het niet echt een blij weerzien. Hun nieuw gekochte tweedehands auto had het de tweede dag van hun reis immers al begeven (ocharme, en dat na alle ellende met hun eerste auto!). Ze hebben hun auto dan laten terugslepen naar Plett en hebben – om niet te veel mooie tijd te verliezen – nog een paar dagen rondgereisd met een huurauto. Woensdag was hun eigen auto klaar, dus moest de huurauto opnieuw omgeruild worden. Hun eigen auto klonk en reed echter nog steeds niet zoals het hoort, dus Barbara (die altijd chauffeurt, want Lode heeft zijn rijbewijs nog niet) was er niet gerust op. En ik kan het geloven! Na al hun pech zou ik ook niet meer staan springen om met zo’n auto het hele land af te reizen... Maar goed, ondertussen zijn we een week verder en blijkt alles prima te gaan! Keep on rolling, guys!

Donderdag 6 juli: party!

Donderdag heb ik niet veel spectaculairs gedaan: op een paar betalingen bij de bank na, heb ik eigenlijk heel de dag achter mijn computerscherm gezeten. Die boekhouding en budgettering nemen eigenlijk toch behoorlijk wat van mijn tijd in beslag. Ik heb ook met broer “chef-Plett” Koen geskyped, om een laatste stand van zaken door te geven. En ik heb wat opzoekingswerk rond de plichten van werkgevers gedaan... Kwestie van ook wettelijk in orde te zijn met alles!

Aan de Fiske Hall is de beton aan de binnenkant van de nieuwbouw gegoten en zijn we in het oude gedeelte begonnen met de plafonds te zetten.

’s Avonds was het de laatste avond dat Kristien en de bouwers samen in Plett waren. De bouwers zouden de volgende ochtend immers op weekend vertrekken (de verloren werkdag halen ze later in), en Kristien zou ‘s zondags naar België vertrekken. Dus het was party-time! We spraken af in café Flashbacks, dat is zo ongeveer het enige café in Plett-city dat ’s avonds nog open is. Er zit echt een allegaartje aan mensen, maar lang niet iedereen is er even sympathiek. Laat het me zo stellen: er zitten nogal wat mensen met een typische blank-Afrikaanse mentaliteit. En dat is niet altijd een mentaliteit om over naar huis te schrijven... Bij deze bespaar ik jullie dat dan ook. Maar het was wel een héél leuke avond. Ik vond het trouwens ook tof om die bouwers eens wat langer dan in een flits te zien, want - op de braai van zondagavond na – had ik hen eigenlijk nog niet zo vaak gezien. Kristien en een paar bouwers deden zelfs nog een afterparty, maar daar bedankten Alexander en ik toch maar voor. Het was immers nog geen vrijdagavond he!

Vrijdag 7 juli: een gewone weekdag

Vrijdagochtend vertrokken de bouwers op verlengd weekend, dus Alexander kreeg nog eens de kans om andere zaken in orde te brengen en om de komende bouwweek al wat voor te bereiden. Mijn grootste verwezenlijking van die dag was dat onze caregivers en manager eind juli een week inhouse training kunnen doen in een ander dagcentrum. Voor de rest gebeurde er niet veel vrijdag: overdag hebben we een testrit gemaakt met een Ford die te koop staat in de garage van Kristien (we hebben 'm alsnog niet gekocht, in de hoop voor hetzelfde geld een deftige Toyota te vinden) en ’s avonds zijn we vroeg in bed gekropen, want het slaaptekort van de vorige nacht speelde ons parten...