over paardjes, lekker eten en lege hoofden: update 12 t/m 16 augustus

Zaterdag 12 augustus: paardje rijden

Ondanks de prachtige kamer waarin we sliepen, heb ik ‘s nachts amper een oog dichtgedaan. De wind had die nacht enorm geraasd, en ik kon erdoor echt de slaap niet vatten. Danie dacht dat het kwam door de enge verhalen over geesten en toverij die hij en Annetje ’s avonds voor het slapengaan hadden verteld. Vreemd hoor, die vertelsels! En ze geloven die zelf nog ook!

Toen we zaterdagochtend wakker werden, priemde de zon door de kiertjes van het luik. Wat een heerlijke manier om wakker te worden (ook al was ik nog heel moe). Zeker als je nadien je kamer uitstapt en een balkon opwandelt met een prachtig uitzicht! Niets dan bergen en groen! Na ons ontbijt heeft Danie ons met zijn bakkie naar de paarden gebracht: we hadden een paardentocht van drie uur gereserveerd voor ons vieren en voor de bouwploeg, die wat verder in Addo hadden geslapen.

De trektocht was zalig! Ik had een bijzonder lief paard, Nkos, dat eigenlijk al redelijk oud was. In het begin moest hij wat op gang komen, maar hoe langer we onderweg waren, hoe vinniger hij werd. Bergop deed hij het liefst in draf en bij het bergaf gaan, maakte hij constant sprongetjes. Alexander had ook een leuk paard (Catty), maar niet iedereen was even gelukkig met zijn/haar paard. Joke had een paard dat constant met zijn hoofd zat te schudden en te trekken, dat van Kristien volgde nooit het pad (maar Kristien vond dat wel grappig) en dat van Saar had gigantisch veel schrik. Blijkt na een tijd dat dat kwam doordat Saar haar zadel los zat en steeds naar voren schoof. Dat paard zal waarschijnlijk ook wel gevoeld hebben dat er iets niet pluis was. Uiteindelijk is het zadel helemaal losgekomen en heeft Saar een heuse buiteling gemaakt over het hoofd van het paard heen. Al een geluk dat ze zich geen pijn had gedaan! Achteraf hadden noch het paard noch Saar er nog veel vertrouwen in, zodat de gids en Saar uiteindelijk maar van paard gewisseld zijn.

’s Middags maakte Annetje croque monsieurs voor ons, zodat we ’s namiddags weer genoeg energie hadden om een wandeling te maken. Heel erg ver zijn we niet gewandeld: na een half uur zijn we al gestopt op een mooi plekje en hebben we genoten van het uitzicht en de rust. Af en toe werd de stilte onderbroken door Kristien, die ons een samenvatting gaf van het boek waarin ze aan het lezen was.

’s Avonds heeft de bouwploeg beslist om ook een nacht in Zuurberg te blijven. Danie en Annetje hebben naast hun Bed & Breakfast, ook plaats en faciliteiten voor kampen van 190 personen, dus voor onze vijf bouwers was er zeker nog een plekje vrij! Terwijl de rest een potje volleybal aan het spelen was, heb ik een douche genomen en Annetje geholpen in de keuken. (Ik ben geen grote volleybal-fan, zoals de meeste onder jullie wel weten. Een keukenprinses ben ik eigenlijk ook niet, maar ik heb maar gedaan alsof...) Op het menu stond de verse vis die wij uit Plett hadden meegebracht, met rijst, aardappelsla en rauwe groenten. Het was heerlijk! De vis was superlekker, en ook de rijst en de aardappelsla – wat maar heel gewoontjes klinkt – waren heerlijk! We hadden ondertussen ook nog het gezelschap gekregen van de dochter van Annetje en haar gezin, ook heel leuke mensen (met twee kleine kindjes).

Zondag 13 augustus: Addo Elephant Park

Toen ik zondagochtend opstond, was het eerste dat ik voelde de stijfheid in mijn rug. Ik had verwacht dat ik heel veel last zou hebben in mijn benen en mijn bekken, maar dat viel mee; het was vooral mijn rug. Maar dat was het paardrijden van de dag voordien echt wel waard geweest! Ik zou het direct opnieuw doen!

Kristien, Nathalie en de meisjes van de Bouworde zijn zondagochtend naar de misviering van de mensen in het kamp geweest. Het was zo’n mis met heel veel gezang en gedans, maar Joris, Alexander en ik hadden niet echt zin om te gaan, en opteerden voor een rustig ontbijt in de zon. Na het ontbijt zijn Alexander en ik samen met Danie naar Addo Elephant Park gereden. Danie had zaterdagavond voorgesteld dat hij ons zou vergezellen, en zo’n voorstel sloegen wij natuurlijk niet af! Want wat is er leuker dan naar een park gaan met iemand die alle plekjes uit zijn broekzak kent?

In het begin zagen we vooral kudo’s en everzwijnen, en na een uurtje rondrijden zagen we onze eerste olifant. Uiteindelijk ontdekten we waar heel de kudde zich schuilhield en hebben we dus olifanten met hopen gezien. Ik had ook gehoopt zebra's te zien, want die hadden we vorig jaar telkens mislopen, maar ook nu heb ik ze enkel van heel ver door de verrekijker gezien. Maar we hebben nog tijd genoeg: we zitten hier nog vier maanden! En om mij te troosten heeft Danie mij alvast een foto van een zebra gegeven...

Tegen de tijd dat we terugkwamen van het park, stond het eten op tafel en hebben we weer gesmuld van de kookkunsten van Annetje (op het menu: herderspotje). En dan was het tijd om afscheid te nemen, want we hadden nog een hele rit voor de boeg. We hebben Danie en Annetje meermaals moeten beloven dat we zeker nog eens zouden terugkomen, maar daar moeten ze niet aan twijfelen! Het was veel te leuk! Ik ben er zelfs in geslaagd om twee volle dagen niet aan het project te denken, iets wat mij hier sinds onze aankomst denk ik nog nooit gelukt is! Normaal gezien praten Alexander en ik bijna over niets anders meer (we zijn ook met niets anders bezig), dus het deed eens deugd om met andere zaken in mijn hoofd te zitten. Voortaan weet ik wel waar naartoe als ik nog eens nood heb aan rust of ontspanning!

En nog een speciaal berichtje voor Els Roosens: gelukkige verjaardag! Door ons weekendje heb ik er niet aan gedacht om je op de dag zelf te feliciteren, maar bij deze dan toch nog... Ik hoop dat je het leuk gevierd hebt! Dikke zoen!

Maandag 14 augustus: geen brievenbus voor Die Sterreweg

Maandagvoormiddag heb ik ons funding document nog eens helemaal moeten bijwerken, omdat Alexander tot de ontdekking kwam dat de verkeerde postbox op ons briefhoofd stond. Lap, nu moest ik alle documenten opnieuw aanpassen en er een nieuwe PDF van maken. Daarna heb ik het nog eens proberen doormailen naar de FNB Bank. Alexander had het al een zevental keer geprobeerd, maar steeds zonder succes. Ditmaal heb ik het eens vanuit mijn emailadres geprobeerd en nadien ben ik naar de FNB Bank gegaan om te vragen of het was toegekomen. En jawel, ik had meer succes! Na de bank ben ik nog naar de post geweest, om te horen hoe het zat met de vorderingen voor onze postbox-aanvraag (tot nu toe gebruikten we die van Kristien haar werk). Helaas, er is een gigantisch tekort aan postboxen en het kan nog maanden of jaren duren voor we er eentje toegewezen krijgen.

’s Namiddags heb ik allerlei kleine prullenwerkjes op de computer gedaan en heb ik samen met Kristien de jobbeschrijving van Lindelwa aangevuld met de bemerkingen van APD Western Cape. ’s Avonds heb ik getypt voor op de website.

Welk werk er maandag in de Fiske Hall gebeurd is, weet ik niet meer. Meestal vraag ik Alexander ’s avonds wel wat hij en de bouwploeg gedaan hebben die dag, maar een paar dagen later ben ik het al weer vergeten. Ik zou het beter opschrijven. Maar niet getreurd, jullie kunnen de bouwwerken en de vorderingen prima volgen op het fotogedeelte! Want Alexander trekt elke dag een massa foto’s!

Dinsdag 15 augustus: to do...

Hier in Afrika is Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart geen feestdag, dus bij ons werd er dinsdag gewoon gewerkt. In de voormiddag heb ik een takenpakket voor Lindelwa opgesteld en heb ik artikeltjes geschreven voor in de What’s New. Eentje met de selectiecriteria voor de kindjes, en twee korte artikels waarin we de PennyPinchers en S&J Hiring bedanken voor hun steun.

’s Namiddags had ik afgesproken met Lindelwa, om alle taken op een rijtje te zetten en om alles te plannen. Lindelwa had haar huiswerk prima gedaan, want zonder het te vragen had ze zelf al een hele lijst met deadlines opgemaakt! Ik word er met de dag zekerder van dat ze een prima manager gaat zijn!

’s Avonds zijn we in de watten gelegd door onze vrijwilligers: ze hadden ons uitgenodigd voor een braai, en het was een braai met alles erop en eraan! Cocktail en chips vooraf, dan een zeer uitgebreide barbecue (er waren zelfs scampi’s!) en twee desserten: muffins en tiramissu met Amarulla! Dat is een aanrader!

Woensdag 16 augustus: funding!

Woensdag heb ik bijna een hele dag aan funding gedaan. Suzy had ons op onze laatste meetings verschillende namen en adressen gegeven, dus het werd tijd om deze personen en plekjes eens te bezoeken. Op mijn lijstje stonden: de Pick ’n Pay en de Spar (allebei Supermarkten), de Ackermans (Leen vergeleek dit met de Zeeman, maar ik vind het net iets mooier), de apotheek, de speelgoedwinkel, de printshop en de Crazy Store (iets Blokker-achtig). Het resultaat van mijn “bedeltocht” was een gratis First Aid Kit en 1000 rand van de eigenares van de Printshop. Bij de grote winkels was het uiteraard nog afwachten, want dat moest eerst aan de winkelverantwoordelijke of aan het hoofd van de winkelketen voorgelegd worden. En bij de speelgoedwinkel vertelden ze mij dat ik de volgende week speelgoed zou mogen komen ophalen.

In de late namiddag ben ik nog gaan joggen op het strand. Sinds Kristien terug is en we niet meer verplicht zijn om ’s morgens vroeg op te staan om met Umzi te gaan wandelen, krijg ik mezelf niet meer zover om voor dag en dauw uit bed te kruipen om mee te gaan met Umzi en Kristien. Maar ik wil zeker wel nog af en toe gaan joggen op het strand, want dat is echt zalig. Zeker met de walvissen op de achtergrond!

’s Avonds zijn Alexander en ik voor het eerst met z’n tweetjes gaan eten. We waren al wel eens met z’n tweetjes op restaurant geweest (naar Emily’s), maar toen was het een speciale wijnproefavond en moesten we onze tafel delen met twee vrouwen. Deze keer hadden we een hele tafel voor ons alleen! We hebben genoten van het eten en van elkaar, al betrapten we onszelf er wel regelmatig op dat we weer over het project aan het praten waren! Misschien moeten we nog maar eens naar Zuurberg?