Over de laatste loodjes: update 27 september t/m 1 oktober

Tja, mijn achterstand is gigantisch, ik weet het! We hebben het druk-druk-druk gehad in de aanloop naar de opening en ook de week van de opening zelf was heel druk. Ondertussen is Die Sterreweg “up and running” en hebben Alexander en ik onszelf een paar dagen vakantie gegund om te herbronnen... Hier alvast een update van de aanloop naar de opening. De rest hebben jullie nog te goed, maar het zal ongetwijfeld wel een tijdje duren voor ik mijn schade heb ingehaald... Geduld is een mooie deugd!

Woensdag 27 september: geld opdoen!

Nog voor dag en dauw kregen we telefoon van Suzy met de mededeling dat ze onderweg was naar de Fiske Hall om het speelgoed - dat ze van onder het stof van haar zolder vandaan had gehaald - af te zetten. Ze wist dat we die woensdag naar George zouden gaan om een bom geld uit te geven, en wou ons op de valreep behoeden om de hele speelgoedwinkel leeg te kopen. Ze had de auto van Tony (haar eigen roze “Angel”-auto is namelijk niet zo groot) volgestouwd met speelgoed, tot een springkasteel/ballenbad en een levensgrote, paarse Barney-knuffel toe! Op wat verf en kinderschaartjes na zouden we echt niets meer moeten kopen. Er was genoeg speelgoed om een half land van speelgoed te voorzien! Super toch?

Na deze triomftocht hebben we onze kom cornflakes met yoghurt, die we ’s ochtends hadden moeten laten staan om Suzy tegemoet te snellen, rap naar binnen gewerkt, om dan gewapend met bankkaart en aanhangwagen aan onze dagtaak te beginnen: shoppen in George! Met al dat sponsorgeld van onze drie bouwploegen konden we wel wat geld laten rollen!

Onze eerste halte was de Game Store, waar we hadden afgesproken met Lindelwa. De Game is zoiets als de Makro bij ons, dus je kunt er werkelijk alles kopen. Op nog geen half uur tijd kochten we een printer/kopie/faxmachine, twee draagbare stereo’s, een diepvries en een elektrisch fornuis! (Nu weten de bouwertjes tenminste waar hun geld naar toe is gegaan!) Twee uur later en een paar duizenden randen armer, liepen we de Game Store uit, met drie bomvolle winkelkarren en een kassaticketje van een halve meter lang! We hadden ons best gedaan!

Na de Game vertrok Lindelwa terug naar huis, en profiteerden Alexander en ik van de tijd om nog even in het shoppingcentrum te gaan rondneuzen. Vorige keer vond ik er gigantisch leuke teenslippers, en Alexander wou er nu ook de koop van zijn leven doen. Slippers heeft hij niet gevonden, maar wel nieuwe schoenen... Ondertussen was het al bijna vier uur geworden (en hadden we ook nog handdoeken en kinderboekjes voor Die Sterreweg gekocht), dus onze magen begonnen serieus te knorren. Na een snelle hap ging Alexander de diepvries en het vuur ophalen, en kocht ik in de rapte een frigo. De verkoper had volgens mij nog nooit iemand zo snel een frigo zien kopen! Ik denk dat ik zelfs nog langer doe over het kopen van een onderbroek of een paar kousen!

Tevreden met onze aankopen keerden we uiteindelijk terug naar huis. De enige uitdaging die ons toen nog restte, was om met zijn tweetjes drie zware apparaten van de aanhangwagen te heffen en het gebouw in te sleuren. Niet eenvoudig, maar mits enige creativiteit en met heel wat gepuf en gekreun, lukte het ons toch... What a day, what a day!

Donderdag 28 september: Katharina is de beste!

Donderdag stond er om elf uur een vergadering op het programma, een Welfare Coordinating Meeting. Lindelwa kon niet gaan omdat ze een les van Pam Porter had (zij is nog steeds bezig met de cursus Enterpreneurship) en ikzelf had het te druk met andere zaken in orde te brengen. Voor Jeffrey (de jongen die half oktober in Plett toekomt en mijn taken zal overnemen) regelde ik een busticket van Kaapstad naar hier, voor papa en mama legde ik een slaapplaats vast voor hun eerste nachten in Kaapstad en voor de rest stuurde ik nog een hoop e-mails.

’s Namiddags hadden Lindelwa en ik om twee uur afgesproken met Katharina, een vrouw die samen met de mama van Dylon naar de eerste ouder-info-avond was gekomen. Zij had toen gezegd dat ze ons als vrijwilliger wou helpen bij het koken, dus dat prachtige aanbod mochten we niet aan ons voorbij laten gaan! We vulden de nodige papieren in, overliepen het menu dat we vorige week samen met de diëtiste van het ziekenhuis van Knysna hadden opgesteld, etc. Ondertussen was Alexander voortdurend ijverig bezig in de Fiske Hall. Nu de bouwploegen weg waren, stond hij er alleen voor, en er was nog behoorlijk wat werk aan de winkel! Maar ’s anderendaags zou hij een heel goed hulpje krijgen...

Vrijdag 29 september: dan waren die werkkleren toch niet voor niets!

En dat goed hulpje, dat was ik uiteraard! Voor het eerst trok ik mijn werkkleren aan, de kleren die ik vorig jaar in Langa altijd aanhad en die ik nu in mijn bagage had gestoken in de veronderstelling af en toe ook eens mijn handen uit de mouwen te steken... Die veronderstelling moest ik nu maar eens waarmaken, of ik kon mijn kleren ongebruikt terug inpakken! Alexander stak een boormachine in mijn handen, en ik kreeg de taak om lavabo’s en wc’s te installeren. Hijzelf deed ondertussen duizend-en-één dingen, te veel om op te noemen. Vrijdag kregen we ook de hulp van twee Orca-vrijwilligers, die echt prachtig werk hebben geleverd: zij hebben heel de overdekte gang leeggemaakt en uitgekeerd, een werkje waar ik echt gigantisch tegenop keek! Blij dus dat dat voor ons gedaan werd! Rond de middag mochten we het werk even staken om bij onze buren van Masizame een stuk taart en chips te gaan eten. Eén van hun gasten werd die dag 21, dus dat moest gevierd worden!

Na een lange werkdag keerden we ’s avonds uitgeput terug naar huis. Van inkopen doen en koken was de laatste dagen niet veel meer in huis gekomen, dus op het menu stond enkel de overschot van de pizza van de vorige dag, waarna we moe ons bed inkropen...

Zaterdag 30 september: er is er een jarig, hoera hoera!

Zaterdag was het zover: mijn moppie was jarig! Dit jaar geen verrassingsfeestje, het was een beetje ver om iedereen naar hier te halen, dus deze keer moest hij het doen met enkel een cadeau en een dikke kus. Het cadeautje had ik een paar weken eerder al gekocht: sinds ik van mijn collega Luc een allerschattigst Leatherman-zakmesje had gekregen, zat Alexander elke keer als ik het bovenhaalde jaloers te kijken. In de winkel betrapte ik hem ook regelmatig op het bestuderen van de verschillende zakmes-modellen, dus mijn keuze voor een cadeau was vrij snel gemaakt. Verpakt in een rode badhanddoek en met mijn gele sjaal als strik er omheen, overhandigde ik hem zijn pakje ’s ochtends vroeg...

Na het ontbijt vertrok Alexander naar de Fiske Hall, en ging ik inkopen doen. Ik moest nog plastieken borden en bekers kopen voor de kindjes, bestek, een grote pot en pan (kleinere potten en pannen hadden we ’s woensdags al gekocht), kinderschaartjes en verf, enz. Heel de Beetle stak vol met spullen! En ik moest natuurlijk ook een taart kopen!

In de namiddag ben ik opnieuw gaan helpen in de Fiske Hall. Mijn werk begon met het aansteken van de kaarsjes (fopkaarsjes, haha)! Jody en Richard, onze Orca-vrijwilligers van de vorige dag, waren ook weer van de partij, dus terwijl Alexander de kaarsjes uitblies (en nog eens uitblies, en toen nog eens...) zongen wij Happy Birthday. Daarna hebben Jody en Richard al het speelgoed afgewassen (dat speelgoed dat we van Suzy hadden gekregen) en hebben Alexander en ik samen de waterleiding van de nieuwbouw gelegd. Ondertussen ben ik ook een fameuze “handige Harry” aan het worden! Ik ben niet enkel professioneel boorder, maar ook loodgieter en elektricien (ik kan zomaar even Europese stekkers vervangen door Afrikaanse!). Wat een vrouw! En wat een vent, van wie ik dat allemaal leer!

’s Avonds hebben we voor een keer niet tot in de late uurtjes doorgewerkt, maar hebben we ons gereedschap voor de verandering eens wat vroeger neergelegd: het was dan ook Alexander zijn verjaardag! Om dat te vieren zijn we gaan eten in Miguel’s, een plekje waar we nog nooit geweest waren, maar dat we eigenlijk al veel eerder hadden moeten ontdekken! Het was smullen!

Zondag 1 oktober: werken tot we er bij neer vallen...

De laatste dag voor de opening! Spannend! Vandaag zou het moeten gebeuren! We hadden nog veeeeeeel werk, en we zijn dan ook de godganse dag bezig geweest om alles in orde te krijgen. Suzy, Tony en hun dochtertje Gabriella kwamen in de voormiddag helpen met kuisen, en Suzy deed ook de inkopen voor het middageten voor de eerste week. Ik ging verder aan de slag met mijn boormachine, Alexander deed verder met de loodgieterij, enz. ’s Namiddags kwam Lindelwa ook nog helpen met kuisen, maar vanaf een uur of vijf was het aan ons twee. Het was een echte race tegen de tijd! Op die laatste drie dagen moesten we heus niet onderdoen voor een hele bouwploeg! ;-) Tegen halfelf was alles klaar, en stond het klasje gereed voor de eerste schooldag! Eindelijk! Nog één nachtje slapen nu...