Over Ghana, stikmachines en mijn favorietje: update zondag 25 juni t/m woensdag 28 juni

Zondag 25 juni: afscheidsbraai van Lode en Barbara

Deze voormiddag is het wassen geblazen, want we zijn bijna door onze ondergoedvoorraad heen. Een wasmachine hebben we niet, dus we houden het op de ouderwetse manier: gebogen over de badrand, in een bad vol sop.

’s Namiddags gaan we met z’n tweetjes naar Global Village. Dat is een superleuk en gezellig plekje net buiten Plett, naar het schijnt een restant van een hippie-commune. Nu is het een aaneenschakeling van allerlei kleine winkels met Afrikaanse (en minder Afrikaanse) souvenirs, een café en een restaurant, temidden van een prachtig stukje natuur. Alexander laat zijn oog vrijwel onmiddellijk vallen op een leren cowboyhoed en ik smelt voor een houten Afrikaanse kralenketting. Het is er echt heerlijk vertoeven, dus ons bezoekers kunnen al raden waar ze zich aan kunnen verwachten…

Ik rij trouwens voor de tweede keer met de Beetle, en hoewel Alexander zijn adem inhoudt op de lange weg bergaf, vind ik zelf dat het al een stuk beter gaat! Binnenkort wordt de Beetle nog mijn beste vriend!

’s Avonds typ ik het verslag van onze vergadering van vrijdag nog uit en dan is het tijd om naar de braai van Lode en Barbara te vertrekken. Naar Afrikaanse gewoonte is het een bring & braai, dus iedereen brengt zijn eigen vlees (vis) en drank mee. Het feestje is een knaller van formaat: om zeven uur staat quasi iedereen al te shaken in de living! De drank vloeit rijkelijk (die zwarten kunnen er wat van!), maar omdat het zondagavond is en iedereen maandagmorgen weer moet gaan werken, loopt het feestje al vrij vroeg op zijn einde. Gelukkig maar, want ik ben al heel de dag stikkapot.

Zo’n avond is voor ons de perfecte gelegenheid om een hoop nieuwe mensen te leren kennen. Alexander en ik krijgen die avond zelfs allebei een Xhosa-naam. Het leuke aan Xhosa-namen is dat die altijd een betekenis hebben. Alexander krijgt de naam Monde (spreek uit Mónwe), wat patience betekent. Ik krijg de naam Noluthando, oftewel the one who loves. Mooi he! Ik ben er echt blij mee!

Maandag 26 juni: Lucky us!

Vandaag is het opnieuw werkdag. In de voormiddag willen we onze goedgekeurde bouwplannen op de municipality gaan halen, maar helaas moeten een aantal belangrijke personen er eerst nog hun krabbel op zetten. Steven zal dus nog even moeten wachten met het gieten van de funderingen voor de nieuwbouw.

’s Namiddags spreken we met Suzy Lubner, één van onze belangrijkste partners, af om te brainstormen over de inrichting van Die Sterreweg. Als inspiratiebron gebruiken we de foto’s die Karen en Barbara in verschillende dagcentra in Kaapstad namen. Als je onze ideeën en fantasieën mag geloven, dan gaat de Fiske Hall er werkelijk prachtig uitzien! Ik ben eens benieuwd naar het uiteindelijke resultaat… (Als het aan Suzie ligt, wordt het allemaal twinkling and pink!)

Het leuke is dat wij het resultaat nog met onze eigen ogen zullen kunnen aanschouwen! Ik begin de laatste dagen steeds meer te beseffen hoe een dankbare periode het nu is om voor Die Sterreweg te werken: de bouw schiet enorm op, het project zelf krijgt steeds meer vorm en inhoud, we kennen de kindjes en de ouders en doen huisbezoeken, wij gaan de opening meemaken èn wij gaan er nog zijn als het project echt aan het draaien is! Lucky us indeed!

Dinsdag 27 juni: Ghana - Brazilië: 3 - 0

Dinsdagvoormiddag hebben we met z’n vieren (dat zijn nog steeds Lode, Barbara, Alexander en ik) een afspraak met Tessa van APD Knysna. Voor we naar Knysna vertrekken, passeren Alexander en ik eerst nog op de municipaliteit om te vragen of een building inspector onze werf kan bezoeken, zodat we eindelijk groen licht zouden krijgen voor de funderingen. (De building inspector komt uiteindelijk pas de volgende dag.)

APD Knysna is een organisatie die werkt voor en met mensen met een handicap. Een erg belangrijke partner voor ons dus.

’s Namiddags doe ik samen met Alexander (die mee moet om de weg te wijzen! ☺) nog een huisbezoek, bij Enrico op Masizame. En ik heb nu een favorietje hoor! Wat een schatje! Echt zo een kereltje dat je direct mee naar huis wilt nemen. Ja toch?

’s Avonds is het voetbal, bweik! Omdat Ghana de enige Afrikaanse ploeg is die nog in the running is op het WK, supportert ongeveer heel Zuid-Afrika voor hen. We trekken daarom met een hele bende naar een shebeen in Kwano, en terwijl iedereen zit te supporteren voor Ghana, supporter ik stiekem voor Brazilië. Hihi! Misschien maar goed dat Ghana verloren is, anders zou iedereen in de shebeen zich waarschijnlijk weer bezat hebben om de overwinning te vieren.

Woensdag 28 juni: op de valreep… het afscheidscadeau voor Lode en Barbara

Deze voormiddag rijden Alexander en ik met Kristien naar Kranshoek, één van de verdere townships rond Plett. Dat zijn drie vliegen in één klap: (1) nu Kristien haar fototoestel gepikt is, kan Alexander er foto’s trekken van haar project; (2) zo komen we eens in Kranshoek; en (3) zo hebben we de kans om stiekem te overleggen over een afscheidscadeau voor Lode en Barbara. (Jawel, poezeeke en poppeke, toen hebben we het allemaal bekokstoofd!) We hebben verschillende ideeën, maar uiteindelijk kiezen we voor de kussenslopen, waar we het logo van Die Sterreweg en allerlei toepasselijke woordjes op zullen laten stikken.

’s Namiddags gaan we met ons ontwerp naar de stikselwinkel (bestaat dat woord wel?), maar omdat ze net een hele grote bestelling hebben binnengekregen, kunnen ze onze kussenslopen pas ten vroegste vrijdag maken. Lap! Een paar uur eerder, toen we gingen vragen hoe lang het zou duren, was het nog gefikst op één dag… Toch maar proberen dan, je weet maar nooit of hun machine plotseling sneller kan stikken?

De rest van de namiddag overlopen Lode, Kristien en ik de “Bluebook” van APD. Daar staat zo ongeveer alles in dat belangrijk is voor een dagcentrum en het is dus een van onze grootste hulpmiddelen.

Misschien vinden jullie het ook interessant dat er nieuwe foto's zijn?!